● Kolosy Memnona (ok. 1370 rok p.n.e. wysokość ok. 20 m).
Kolosy w Tebach Zachodnich -posągi Amenhotepa III, XVIII dynastia, pozostałość po świątyni grobowej tego króla. Monolityczne rzeźby wykuto w blokach kwarcytu przetransportowa-nych tu z okolic Heliopolis, 700km na północ od Teb. W przedniej części tronu przedstawiono obok króla dwie kobiety: jego małżonkę, królową Taje (po prawej stronie króla) i jego matkę, królową Mutemuja (po lewej stronie). Na bocznych ścianach tronu wyrzeźbiono symboliczną scenę zjednoczenia Górnego i Dolnego Egiptu: dwaj bogowie o obwisłych piersiach, będący personifikacją Nilu, wiążą heraldycznie rośliny, symbolizujące północ i południe kraju, wokół znaku sema. Na znaku tym oparte są imiona Amenhotepa III.
● Świątynia Hatszepsut w Deir el-Bahari. (ok. 1460 rok p.n.e.)
Świątynia z XVIII dynastii, wzniesiona przez Senenmuta, faworyta i doradcę królowej, którego grób wykuto w skale u podnóża świątyni. Zniszczona częściowo już w starożytności przez trzęsienie ziemi, a także na skutek działalności ikonoklastów; świątynia jest obecnie terenem prac polskiej misji archeologicznej.
● Królowa Nefertiti (ok. 1375 rok p.n.e. wys. 58,5 cm )
Studium portretu królowej Nefertiti, małżonki Echnatona, znaleziona w warsztacie rzeźbiarskim w Tell el-Amarna głowa świadczy zarówno o egipskim ideale kobiecego piękna, jak o kunszcie ówczesnych artystów. Znakomicie zachowana polichromia podkreśla subtelne rysy twarzy. Tiarę królowej zdobi ureusz i kolorowa przepaska. Rzeźbę wykonano z wapienia.
● Złota maska Tutanchamona (ok. 1338 rok p.n.e. wys. 54 cm)
Maska z jego grobu w Dolinie Królów, Teby Zachodnie. Przykrywała ona głowę zmarłego władcy ze schyłku XVIII dynastii. Inkrustowana elementami z pasty szklanej maska oddaje młodzieńcze rysy faraona. Magiczną ochronnej jego czoła stanowią głowy kobry i sępa –świętych zwierząt Dolnego i Górnego Egiptu. Sztuczna broda o zagiętym końcu identyfikuje króla z bogiem zmarłych, Ozyrysem. W wizerunkach żywych faraonów broda ma koniec prosto ścięty. Grobowiec Tutanchamona, odkryty w 1922 roku, jest jedynym grobem królewskim Nowego Państwa nie splądrowanym przez rabusiów.
● Świątynia Ramzesa II w Abu Simbel w Nubii
Największy z władców starożytnego Egiptu, Ramzes II z XIX dynastii, panujący w latach 1301 1234 p.n.e., polecił wznieść na południowym skraju swojego państwa dwie monumentalne świątynie grobowe, jedną dla samego siebie, drugą dla swojej żony Nefertari. Budowle powstały w skale z różowego piaskowca. W pochyłej ścianie wydrążono fasady świątyń wraz ze zdobiącymi je ogromnymi posągami małżonków. Świątyni faraona strzegą jego cztery ogromne siedzące statuy (trzy świetnie zachowane), zaś drugiej sześć figur Nefertari. Jedna z najciekawszych budowli sakralnych starożytnego Egiptu, świątynia wykuta w skale u brzegu Nilu. Przez stulecia świątynie pozostawały zasypane przez pustynię. Odkryto je (J.L. Burckhardt 1813) i odkopano (G. Belzoni 1817) w początkach XIX w. Tak przetrwała ponad 3tys lat. Jej dalsze losy musiały się rozstrzygnąć przed dwudziestu kilku laty, gdy po zbudowaniu drugiej tamy asuańskiej Nil utworzył w Nubii wielkie jezioro. Świątynię uratowano przed zlaniem w ten sposób, że pocięto ją na bloki, które przeniesiono na wyższy poziom i ponownie złożono, tworząc sztuczne wzgórze. Prace nadzorował komitet międzynarodowy kierowany przez prof. Kazimierza Michałowskiego.
● Muzykantki / Tancerka i dwie muzykantki. (ok. 1410 p.n.e.)
Malowidło w grobie Nachta (nr 52, Teby) Spokój muzykujących dziewcząt kontrastuje z gibkimi ruchami tancerki, której ciało jest odsłonięte i ozdobione biżuterią, zgodnie z obyczajem zabaw w okresie XVIII dynastii
● Dwie Tancerki -Fragment malowideł ze sławnego grobu Nebamona ilustruje ucztę podczas „pięknego święta Doliny”, ku czci bogów, zmarłych, a także pozostających przy życiu krewnych i przyjaciół. Postacie dwu tancerek są świadectwem wyzwolenia artysty z więzów konwencji. Twarze dwu muzykantek przedstawione zostały z przodu, co jest wyjątkiem w dziejach malarstwa egipskiego.
● Polowanie na dzikie ptactwo. Malowidło z grobu Menny (nr 69, Teby)pisarza i urzędnika w królewskich dobrach Totmesa IV. Menna z rodziną poluje na ptactwo wodne. Ginące ptaki są magiczno-poetyckim symbolem pokonanych demonów. Dwie ryby unoszące się w „górze wodnej” to Tilapia nilotica, symbol duszy zmarłego. Na uwagę zasługuje pełna wdzięku naga postać córki Menny, która pochyla się z łodzi, zbierając nenufary.
● Amenhotep IV Echnaton
Amenhotep przeprowadzając reformę religijną, zbudował miasto o nazwie Achetaton, do którego przeniósł z Teb stolicę państwa, oraz wzniósł liczne świątynie ku czci Atona; miasto istniało tylko przez okres trwania reformy, opuszczone i zniszczone pod koniec XIV wieku p.n.e. W wyniku prac wykopaliskowych odsłonięto m.in. ruiny zespołów pałacowych (malowidła ścienne, dekoracje z płytek fajansowych, posągi), kilku świątyń Atona, pracowni rzeźbiarza Totmesa, a w niej popiersie królowej Nefertiti (widoczne wyżej), w pobliżu miasta nekropolę; najważniejsze znalezisko archiwum dyplomatycznej korespondencji królewskiej zapisanej na tabliczkach pismem klinowym.
● Skryba z Sakkara (ok. 2400 rok p.n.e. wys. 53,7 cm)
